3. ตลาดยา – ตอนที่ 73

  • โดย ดร. วิทยา มานะวาณิชเจริญ
  • 16 ธันวาคม 2568
  • Tweet

3. ต้นทุนพุ่ง-วัตถุดิบต้องนำเข้า - ผู้ผลิตยาไทยต้องพึ่งพาการนำเข้าสารออกฤทธิ์ (Active pharmaceutical ingredient: API) และวัตถุดิบเกือบทั้งหมด, ความผันผวน (Fluctuation) ของราคาตลาดโลก, ค่าพลังงาน (Energy) และค่าแรง (Labor) ทำให้ต้นทุนการผลิต (Production cost) สูงขึ้น นอกจากนี้ ไทยยังขาดดุลการค้า (Trade deficit) ด้านยาสูงถึง 5 เท่า หมายความว่าเรานำเข้ายามากกว่าที่ส่งออกถึง 5 เท่า หากสายโซ่อุปทาน (Supply chain) สะดุด ไทยอาจเผชิญ (Confront) กับปัญหาการขาดแคลน (Shortage) ยาที่ผลิตในประเทศ (Domestic production) ได้

4. กฎระเบียบแน่นหนาและแรงกดดันด้านราคา

แม้การควบคุมราคา (Price control) ยาโดยรัฐจะช่วยให้ประชาชนเข้าถึง (Access) ยาได้มากขึ้น แต่มาตรการ (Measure) เหล่านี้กลับเพิ่มภาระ (Burden) ให้ผู้ผลิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งระบบแจ้งราคา (Price notification), การต่อรองราคากลาง (Mid-price negotiation), การซื้อยาสามัญทดแทน (Substitute) ยาต้นแบบ, ตลอดจนการแข่งขันราคา (Price competition) จากเอกชน ล้วนส่งผลให้ผู้ผลิตต้องแบกรับต้นทุน แต่กำหนดราคา (Price determination) ขายได้น้อยลง หากบริหารไม่ดี อาจกระทบต่อคุณภาพ (Quality) ยาในระยะยาว

5. มาตรฐานการผลิตสูงขึ้น แต่ทุนไม่พร้อมเสมอไป 

ประเทศไทยเข้าร่วมโครงการมาตรฐานการผลิต Pharmaceutical Inspection Cooperation Scheme (PIC/S) ซึ่งแม้เป็นก้าวสำคัญในการยกระดับอุตสาหกรรม แต่การปรับโรงงานและระบบให้ได้มาตรฐานใหม่นั้นใช้เงินลงทุนสูง โดยเฉพาะผู้ผลิตรายเล็กและรายกลาง (Small and medium-sized enterprises: SME) ที่อาจไม่สามารถปรับตัวได้ทัน นอกจากนี้ กระบวนการขึ้นทะเบียน (Registration) ตำรับยาใหม่ โดยเฉพาะยาชีววัตถุ (Biologics) ยังคงใช้เวลานาน ทำให้ผู้ประกอบการบางรายชะลอ (Slow down) การลงทุนในผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ใช้เทคโนโลยีขั้นสูง (Advanced) 

6. แรงงานขาดแคลน-ทุนวิจัยเข้าไม่ถึง 

หนึ่งในอุปสรรคเรื้อรัง (Chronic obstacle) ของอุตสาหกรรมยาไทยคือ บุคลากรเฉพาะทาง (Specialists) ไม่เพียงพอ ไม่ว่าจะเป็นนักวิจัย (Researcher), เภสัชกร (Pharmacist), วิศวกร (Engineer) หรือผู้เชี่ยวชาญด้านชีวเวชภัณฑ์ (Bio-pharmaceuticals) เมื่อเทียบกับประเทศพัฒนาแล้ว ไทยยังขาดแคลน (Shortage) ทรัพยากรมนุษย์ (Human resources) ในสายงานที่จำเป็น (Essential) ต่อการผลิตยานวัตกรรมอย่างมาก

ที่สำคัญคือ การเข้าถึง (Access) เงินทุนยังไม่ทั่วถึง โดยเฉพาะสำหรับผู้ประกอบการขนาดเล็ก ซึ่งสถาบันการเงิน (Financial institutions) มักประเมินความเสี่ยง (Risk assessment) จากการลงทุนในวิจัยและพัฒนา (Research and development: R&D) ได้ยาก ส่งผลให้การพัฒนานวัตกรรม (Innovation development) ในประเทศยังคงเติบโตได้จำกัด (Limited) 

แหล่งข้อมูล –

  1. https://www.pharmconnection.net/thailand-pharmaceutical-market-trends-2025/ [2025, December 15]
  2. https://en.wikipedia.org/wiki/Pharmaceutical_industry [2025, December 15].